Hüseyin Çağlayan, Ayşe Arman'a verdiği röportajda şunları söylemişti: "Benim için hayat zor, hep endişe içinde yaşayan biriyim. Artık bu endişeden kurtulmak istiyorum. Sürekli hayat kalitemi sorguluyorum. Gerçi, şikâyet ediyorum ama işim de çok yönlü. Mesela Viyana’daki bir sanat üniversitesinin moda bölüm başkanı oldum. Bu benim için heyecan verici bir şey. Vionnet’nin haute-couture’ünü yapıyorum. Aynı zamanda Vizyon Deri ile VSP Chalayan işbirliğine girdik. Bir deri projesi ve çok keyifli. Kendi markam var, hem kadın hem erkek, onunla da uğraşıyorum. İşin çok yönlü oluşu güzel, enerjim de var, sıkılmıyorum ama bu kadar stres endişe yaratıyor. Gerçi o endişe de enerji yaratıyor. Yani tavuk mu yumurtadan çıkıyor, yumurta mı tavuktan durumu.."
" Mimarsan ya da sanatçıysan bir saygınlığın oluyor. Ciddiye alınıyorsun. Oysa modada ünlü biri çıkıp, iki-üç şeyi yapıp birdenbire modacı ilan ediliyor ve kabul görüyor. Sen yıllarını vermişsin, eğitimini almışsın, hikâye. Şu anda moda dünyasında kim olduğun önemli, yaptığın iş değil. Bu, modayı ucuzlaştırıyor."
"Türk kadınını bakımlı buluyorum. Bu iyi bir şey, tabii ki insan kendine özen göstermeli. Ama aynı zamanda kötü bir şey çünkü bu kadar bakımın altında, sürekli kendilerini ispat etme gayreti seziyorum. Ama tabii modern bir nesil de var. Sade olan, abartmayan. Beni üzen, genç kızların bile botoks yapması. Çünkü 30 yaşında bir kız botoks yaptırdığında, 70 yaşında bir kadın gibi gözüküyor. Yüzlerindeki ifade aynı oluyor. Botoks, aslında yaşlı gösteriyor kadını. Bunu anlamıyorlar. "
"Modanın genel gidişatının aksine, ben kadını sadece seksi değil, fikir sahibi ve akıllı gösteriyorum. Çünkü rol modellerim öyleydi. Ve galiba ben kendini geliştirmeyi seven kadınları seviyorum. Sadece “Şunu giyeyim, bunu giyeyim” değil de gerçekten hayata ilgi duyan, meraklı kadınları."
"Ben hâlâ her gün yeni bir şey öğrenmek için çabalıyorum. 43 yaşındayım ve hâlâ o kadar az şey biliyorum ki. O yüzden de işimi, hayatta daha çok şey öğrenebilmek için, koz olarak kullanıyorum."
